بعضی از آدم‌ها صبح کله‌سحر از خواب بیدار می‌شوند و زندگی روزانه‌شان را
خوب و راحت از سر می‌گیرند ولی بعضی آدم‌ها نه. آنها نه‌تنها صبح خیلی زود
نمی‌توانند از تختخواب دل بکنند، بلکه به زور از جا بلند می‌شوند و هیچ
کاری هم نمی‌توانند انجام دهند؛ انگار که بخشی از مغزشان همچنان تا چند
ساعت بعد خواب می‌ماند!
برعکس، این آدم‌ها، سر شب که می‌شود حسابی سرحالند و به همه کارهایشان هم
می‌رسند. تا آخر شب همچنان سرحال هستند و خیلی دیر به تختخواب می‌روند. به
زور هم زودتر خودشان را بخوابانند، خوابشان نمی‌برد و تا مدت‌‌ها در تخت
خود غلت می‌زنند. شما جزو کدام دسته‌اید؟
آیا هیچ یک از این دو گروه بر دیگری برتری دارند؟ سحرخیزی بهتر است یا شب
نشینی؟ اگر هنوز به طور صد درصد نمی‌دانید جزو کدام گروه هستید آزمون
خودشناسی این مطلب را انجام دهید.
ادامه مطلب رو از دست ندید
